เพิ่งไปดู The Innocent Concert “สิงห์ คอร์เปอเรชั่น รียูไนท์ส ดิ อินโนเซ้นท์ คอนเสิร์ต” มาเมื่อวันเสาร์ (10 ต.ค.52) อืมม์…..สุดยอดจนไม่รู้จะเขียนอะไร ไล่ไปตั้งแต่
- พี่ๆอินโนเซ้นต์ยืนสามชั่วโมงรวดขนาดอายุปูนนี้แล้ว
- ดนตรี เรียบเรียงใหม่สุดอลังการแน่นไปหมด หรือมาแบบน้อยๆก็เจ๋งเห็นเมโลเดียนแล้วนึกถึงตอนอยู่ ป.6 ส่วนเพลงเดี่ยวอีเลคโทน ลองคิดดู นี่น่าจะนับเป็นเครื่องเดียวใช่ป่าว นึกถึงตอนเรียน ม.ปลาย เลย
- เครื่อง ดนตรีโคตรเยอะ กลอง 2 ชุด percussion กีต้าร์รวมๆเกิน 10 แน่ๆ โดยเฉพาะเจ้า SG 2 คอ โซโล่เบสคู่รุ่น Nathan East คีย์บอดนี่มาเป็นสิบเหมือนกัน
- แสง, สี, เสียง ตามราคา…คือบัตร 800 นั่งแถวบนสุดบรรยากาศ Bird eye view อยู่หน้าลำโพงพอดี แต่ประทานโทษมันคือลำโพง surround ที่จะโชว์ช่วงมนต์ไทรโยค ไม่เห็นมันจะหมุนตรงไหนเลยฟะ รู้งี้ซื้อบัตร 2500 ดีกว่า คริ คริ ชอบจอ LCD ข้างหลังจัง ขัยบไปขยับมา แยกร่างรวมร่างได้
- เวที ก็ดีนะแน่นจัง คงจะเป็นเพราะอุปกรณ์เยอะจัด น่าจะจัดที่ให้พี่สายชลกะพี่ปื้ดเยอะกว่านี้หน่อย ดูยืนขยับตัวลำบากๆ อีกอย่างก็น่าจะยกพื้นของพี่ๆทั้งสองให้มาอยู่ระดับเดียวกันไปเลย แต่เวทีคงจะดูราบเรียบไปละมั๊ง เค้าคงคิดมาแล้วแหละ (แอบขัดใจเหมือนกัน)
- อีกอย่างชอบพี่โอมแบบร๊อคๆนะ แต่เพลงช้าๆ อย่างสักวัน เพียงครึ่งใจ นี่ผมก็ยังชอบแบบเดิมนะ
ภาพบรรยากาศในงานที่ชาวบ้านเค้าถ่ายเอาไว้
http://overconda.multiply.com/photos/album/197/197
อัลบัมนี้พี่ตากล้องถ่ายได้เทพมากๆ แสง สี องค์ประกอบภาพ คนในภาพ ฯลฯ ของคนอื่นๆก็มีนะไปหาในพันทิบเอาเองละกัน
อันนี้เป็น คลิปจากจิกกบาลดอทคอม คลิ๊กโลด สุดยอดอีกเช่นเคย เสียตรงที่เพิ่งจะมาเจอหลังจากดูคอนเสริตมาเรียบร้อยแล้ว กำ….. มันก็แบบนี้แหละนะ ก่อนงานไม่ค่อยจะทำการบ้าน พอไปเจออะไรดีๆต้องกลับมานั่ง research ทุกที
อ่ะนะเพ้อเจ้อมานานเข้าเรื่องเพลงทางหนึ่งซึ่งหวังดีกว่า
คลิปสมัยที่พี่ๆยังละอ่อน เนื้อเพลงตามนี้เลยจะก๊อบมาแปะก็เกรงใจ (พี่เค้าว่าฟังเพลงนี้แล้วมีกำลังใจ ทำไมผมฟังแล้วมันหม่นๆ หดหู่ๆหว่า)
นี่ปกเทปเห็นเค้าว่าอยู่ในชุดรักคืออะไร เอามาแปะซะ (ถูกผิดอย่างไรบอกได้นะ)
ที่จะบ่นถึงเพลงนี้ก็ไม่มีอะไรมาก แค่ฟังแล้วรู้สึกว่า เมโลดี้มันช่างทำให้คิดถึงบ่ายๆ ค่ำๆ วันอาทิตย์ ที่วันรุ่งขึ้นจะต้องไปเรียน (สมัยที่ฟังตอนนั้น) ตอนนี้ก็จะนึกถึงการทำงานในวันรุ่งขึ้น มันหม่นๆ ยังไงบอกไม่ถูก อยากจะสารภาพว่า ผมไม่ได้ซื้อเทปชุดนี้หรอก อิ อิ ตอนนั้นรู้สึกว่าพวกพี่ๆเค้าหวานแว๋วจัง เต้นโยกซ้ายโยกขวาด้วย เลยหันไปฟังเพลงโจ๊ะๆอย่าง คาราบาว, ซูซู, ทอมดันดี ฯลฯ ประมาณนั้นแหละ แหม..ความทรงจำมันช่างเลือนลางเหลือเกินนะ กลับมาฟังอินโนเซ้นท์อีกทีก็ตอนชุด 10นาฬิกา ชอบมากๆ เพลงช่างโจ๊ะ และ ร๊อค ถูกใจ อย่างว่าใครๆก็ชอบเพลงอย่าง สักวัน, เพียงครึ่งใจ, เห็นใจกันหน่อย แต่ผมชอบเพลง บอกแล้ว อ่ะ
บ่นเรื่องหม่นๆอยู่ ออกทะเลไปนู่นซะแล้ว
สรุปว่าเพลงนี้อาศัยฟังผ่านไปผ่ามมา ไม่มีเทปเป็นของตนเอง จนกระทั่งอยู่มหาลัยปี 3 จึงมีคนเมตตาจัดรวมฮิตอินโนเซ้นท์มาให้ ขอบคุณนะ เลยได้ฟังเพลงนี้แบบเต็มๆเสียที
ปรกติผมก็ไม่ได้ฟังเนื้อหรอกไม่รู้ว่าพี่แกร้องว่าอะไร แม้ว่ากำลังแหกปากร้องตามไปด้วยก็ตาม จนถึงวันนี้ก็เป็นแบบนี้อยู่ฟังแต่ทำนอง ดนตรี (ไม่คุ้มเลยเนอะ เหมือนซื้อ BB มาโทรออกรับสาย อิ อิ) ไม่ได้รู้หรอกว่าเนื้อร้องเค้าล้ำลึก ลึกซึ้ง ขนาดไหนมารู้ความหมายก็ตอนร้องคาราโอเกะนั่นแหละ อ้อ..มันพูดอย่างนี้นี่เอง อืม..ความหมายดีเนอะ แต่สำหรับเพลงนี้ผมก็รับรู้ว่าเพลงมันสนุกนะ แต่รู้สึกหม้นหม่น เศร้าๆพิกล คอร์ดอะไรก็ไม่รู้เสียงแปลกๆเต็มไปหมด หลังจากนั่งคิดไปคิดมาก็พอจะสรุปได้ว่า คงเป็นเพราะฤทธิ์ของเมโลดี้ + คอร์ด 4 Minor ที่กระจายอยู่ทั้งเพลง แทนที่จะลงมาตัวนี้กลับมาไม่ถึงขาดไปครึ่งเสียง ส่วนท่อนฮุคก็จะมี คอร์ด 6Minor ต่อด้วย 3Minor ประมาณนี้ ไอ้จะเขียนเนื้อร้องพร้อมคอร์ดก็คงจะพลาดเยอะ อายเขา เอาเป้นว่ารอท่านต่อขาร๊อค เมตตาแล้วกัน (พาดพิงเฉยๆน่ะท่านไม่ได้จะให้เขียนจริงๆ) องค์ประกอบสำคัญอีกอย่างที่ขาดไม่ได้คือเสียงของพี่สายชล ที่ฟังแล้วอารมณ์ดูหม่นๆด้วย (อีกแระ …) ไม่เกี่ยวกับอักขระที่ชัดแบบมาเป็นคำๆของวัยรุ่นสมัยนั้น ไม่เหมือนที่พวกวัยรุ่นสมัยนี้เค้านิยมร้องกัน
เฮ้อ…..บ่นเสร็จแล้ว ไปละ
ที่ข้าเจ้ามี ปก “รักคืออะไร” เป็นการ์ตูนรูปเหมือนคอมพิวเตอร์ ตัวหนังสือพุ่งออกมาว่า love is innocent แบ็คกราวน์ข้างหลัง เป็นรูป หัวใจเล็กๆ สลับกับเครื่องหมายคำถามเรียงเต็มแบบวอลล์เปเปอร์
ปกที่ท่านลงนี้ไม่เคยเห็น จนมาเห็นใน http://www.theinnocentband.com/ นี่แหละ ตลกว่ะ…ไงคุณพี่โอมออฟไซด์มาอย่างนั้นเล่า
เพลงนี้เพลงโปรดเลย ออกตั้งแต่ปี ๒๗ ถึงทุกวันนี้ก็ไม่เคยเบื่อเลย
“อย่างไรก็ต้องหวัง ก็ต้องเดินต่อไป แม้สุดท้ายจะไม่ได้อะไรเลย
สุดปลายทางที่บั้นปลายชีวิต หากยังไม่ถึงก็ต้องเดินต่อไป
เราไม่มีทางรู้หรอกว่าเส้นทางชีวิต กับเส้นทางฝัน เส้นทางไหนจะไกลกว่ากัน
มีแต่ออกเดินจึงรู้…
อย่างน้อยความรู้สึกดีำๆ จากผู้คนรายทาง ความรักความหวังดีที่มอบให้กัน ก็มีค่าพอให้รู้จักความงามของเส้นทาง ความงามของทั้งรอยยิ้มและน้ำตา
แม้สุดทางชีวิตจะไม่ถึงสู่ฝัน ศรัทธาแห่งความหวังก็จะไม่จมหาย”
เออว่ะ…กรูก็ว่ามันเศร้าๆเหงาๆงามๆอุ่นๆ อย่างไรบอกไม่ถูก
ชีวิตที่ไม่เรียบดายนัก คงจะสัมผัสแก่ใจได้ด้วยดี…
เสียดาย อยากไปดู แต่อัดงาน present วันจันทร์ แทบไม่ได้หลับได้นอน
เอ่ออีตรง …”อย่างไรก็ต้องหวัง……”…
มันอยู่ท่อนไหนเหรอ?? เจ๋งดี เอาไปแต่งเพลงได้อีกนะ
เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีปลาเข้ามางับหนมปังเนอะ
ตอนนี้จาก ซิมโพ ๗๔ ใกล้จะเป็น ฮก ลก ซิ่ว ๗๔ เต็มทีแล้ว
สู้ต่อไป ทาเคชิ…
นั่นดิ นีโม กะ คนจร คงกำลังสนุกกับ Facebook มั๊ง
กรูแวะเวียนมาประจำแต่นึกมุขจะเม้นไม่ค่อยออก
สู้ต่อไป
วันเสาร์ที่ 17 วันเกิดคนจร
กำลังรออยู่ว่ามันจะมีอะไรรึเปล่า
ตอนนี้เริ่มมีเวลา…. แล้วจะเข้ามาแจมให้บ่อยขึ้นค้าบ…..
ขออำภัยที่เงียบๆไปนะจ๊ะ….
เศร้าๆเหงาๆงามๆ..อย่างที่พูดจริงๆนั่นแหละ